نوشته حاضر بخشی از مطلبی با عنوان مدرسه رویایی وآرمانی است که سعی دارد از پنجره ای متفاوت به هوشمند سازی در مدارس بپردازد .
تابلوکلاس ازجنس نوراست ودانش آموزان برامواج آن سوارمی شوند وبه اردو می روند !؟…
صندلی هایش رفیقی راهوارند که راکبشان را درک می کنند و اگرمشگلی برایشان پیش آید نوازشششان می کنندو یا گزارش می دهند !؟
کتاب ودفترمان جعبه ای جادویی است که هم آن را می نویسم هم از نوشته هایش استفاده می کنیم و گاهی هم با آن آزمایش می کنیم ، پنجره هائی دارد به نور، به زیبائی به تاریکی! معلم می گوید آدم های منفعل ممکن است هماره سراغ پنجره ای به تاریکی بروند!؟… ،برای اینکه پنجره های به روشنائی را بیشتر باز کنیم باید بیننده و شنونده فعال وبا تفکر انتقادی باشیم و یادمان نرود پشت این چنجره های روبه ما کسانی هستد که هدفهایی دارند، این جعبه جادوئی تمام فعالیت های مارا ثبت می کند عملکرمان را به والدینمان گرارش می دهد ، بعضی از بچه ها می کویند بیائید دستکاریش کنیم تا گزارش ندهد .
گاهی مطالبی را به ما ارائه می دهد که مطالعه کنیم و از ما ثبت درس آموخته ها را طلب می کند گویا دانش جدید از همین درس آموخته ها استخراج و تولید می شود، متذکر می شود عالم مجازی با واقعیات فرق دارد ،مواظب باشیم دچار توهم نشویم… و ادامه می دهد، اعتیاد فقط اعتیاد به مخدر ها نیست.
معلمها می گویند در شرایط کنونی که زمان امپرا طوری رسانه هاست شنونده و بیننده منفعل بودن یعنی خود را به دست گرگ سپردن است ، می گویند در جنگل روباه و گرگ فراوان است با ید مواظب باشیم نشانه های دقیق از مادرمان را بیابیم تا مثل شنگول و منگول لقمه چرب بعضی ها نشویم وباید همواره چراغ تفکر انتقادی در سرمان روشن باشد .!
معلم می گوید مصرف کننده فکر و دانش دیگران بودن مال آدم های فعال و زنده نیست بلکه ما می توانیم تولید کننده باشیم نه مصرف کننده ! واگر خلاقیت را با فناوری تلفیق کنیم کارهای عجیب و بزرگی از ما سر می زند ….
برگرفته از مدرسه آرمانی ورویائی نویسنده محمد خزائی دیماه ۱۳۹۱ http://fekrekhalagh.ir
